[ بنش ]
بنش : بنش أي اقعد ، عن
كراع ، كذلك حكاه بالأمر ، والسين لغة ، وهو مذكور في موضعه . وأنشد
اللحياني :
إن كنت غير صائدي فبنش .
قال : ويروى فبنس أي اقعد .
[ بنش ]
بنش : بَنِّشْ أَيِ اقْعُدْ ، عَنْ
كَرَاعٍ ، كَذَلِكَ حَكَاهُ بِالْأَمْرِ ، وَالسِّينُ لُغَةٌ ، وَهُوَ مَذْكُورٌ فِي مَوْضِعِهِ . وَأَنْشَدَ
اللِّحْيَانِيُّ :
إِنْ كُنْتَ غَيْرَ صَائِدِي فَبَنِّشِ .
قَالَ : وَيُرْوَى فَبَنِّسْ أَيِ اقْعُدْ .